Urząd Gminy Krasocin

W dniach 21-2 października uczniowie klas: VIIa,VIIb,VIIIa,VIIIb Szkoły Podstawowej im. Armii Krajowej w Olesznie uczestniczyli w dwudniowej wycieczce  do Lublina i Zamościa. Pogoda była dla nas bardzo łaskawa i trafiliśmy na czas złotej polskiej jesieni. W pierwszym dniu wycieczki zwiedzaliśmy Lublin. Po wyjściu z autokaru i spotkaniu z panem przewodnikiem ujrzeliśmy opromienione wzgórze Starego Miasta.

Przed wejściem na Starówkę zatrzymaliśmy się na Podwalu przy Lampie Pamięci, która ma na celu upamiętnienie dawnej dzielnicy żydowskiej .Ponieważ światło jest symbolem pamięci ,lampa pali się bez przerwy od 2004r. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od wejścia na dziedziniec Zamku Lubelskiego, którego budowę w XII wieku  przypisuje się Bolesławowi Chrobremu. Najstarszymi zachowanymi obiektami w zamku są kaplica św. Trójcy i baszta zwana donżon ,która pełniła funkcję mieszkalną- obronną. W latach 1831 – 1954 wykorzystywany jako więzienie. Obecnie od 1957 roku jest siedzibą Muzeum Lubelskiego. Przy wejściu wmurowane są tablice upamiętniające tortury i mordy więźniów politycznych w latach 1944 – 1954 oraz bohaterów powstania styczniowego w r.1863, zamordowanych przez władze carskie. Wracając z zamku na Stare Miasto,  przeszliśmy przez Bramę Grodzką, aby wejść na plac po Farze, gdzie wyeksponowano fundamenty kościoła p w. św. Michała. W centralnej części miasta jest rynek, przy którym stoją staromiejskie kamienice o dużych walorach zabytkowych. Na środku stoi stary ratusz tzw. Trybunał Koronny, dawniej najwyższy sąd Korony Królestwa  Polskiego I Rzeczypospolitej dla spraw prawa ziemskiego. Rynek  i Stare miasto ze Śródmieściem  łączy Brama Krakowska, która obok Zamku Lubelskiego jest symbolem miasta .W przeszłości pilnowała dostępu do Starego Miasta. Architektura Lublina to nie tylko Stare Miasto ,ale również architektura kościelna. Jedną z najstarszych świątyń Lublina jest kościół ojców Dominikanów. W skarbcu obejrzeliśmy cenne eksponaty m.in. szaty liturgiczne ,starodruki pisane ręcznie, monstrancje. Po krótkim odpoczynku na rynku udaliśmy się do największego kościoła w Lublinie – do Archikatedry Lubelskiej, która jest perłą baroku na Lubelszczyźnie.  Zwiedziliśmy Zakrystię Akustyczną gdzie można usłyszeć szept osoby znajdującej się w innym rogu pomieszczenia oraz krypty, gdzie pochowani zostali lubelscy  biskupi. Następnie udaliśmy się na Plac Litewski gdzie  znajdowały  się pomniki Marszałka Józefa Piłsudskiego, Nieznanego Żołnierza oraz Konstytucji 3 Maja oraz obelisk upamiętniający podpisaniem aktu Unii Polsko-Litewskiej w 1569 r. W sercu miasta stworzona została enklawa dla mieszkańców, jak i turystów, nowa fontanna multimedialna, która na aż pięć funkcji: wodę, światło, dźwięk, obraz i lasery, dzięki którym wieczorami można podziwiać wyjątkowe widowiska. Kolejnym punktem był spektakl w Centrum Kultury w Lublinie pt : „Lukla Impro”. To spektakl  oparty był na sugestiach publiczności. Improwizacja teatralna pozwala opowiadać historie, tworzyć postacie, relacje, kreować świat na podstawie sugestii uczestników. Doświadczenia życiowe uczniów, opiekunów, biorących udział w przedstawieniu oraz bogata przeszłość teatralna aktorów w połączeniu z „impro” to  był swoisty eksperyment, coś nowego dla nas uczestników. Spektakle improwizowane są każdorazowo wyzwaniem, skokiem na „głęboką wodę”. Przed ich rozpoczęciem nikt nawet aktorzy nie wiedzieli, co się wydarzy, jakie tematy zostaną poruszone, jakie historie opowiedziane i jakie tajemnice ujawnione. Scena i widownia powołują do życia bohaterów, którzy następnie mierzą się z problemami, rozwiązują je lub są nimi przygniatani. Wytworzyła się energia, która spaja aktorów i widzów, łączy przestrzeń iluzji teatru z przestrzenią życia.  Po dotarciu do Zamościa.. Już o 10-tej wyruszyliśmy na miasto i jak się okazało , było co zwiedzać. Miasto  średniej wielkości ale  jest dużym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym Zamojszczyzny. Zamość  założone  jako miasto prywatne przez  Jana Zamoyskiego , który zlecił włoskiemu architektowi zaprojektowanie miasta idealnego  - twierdzy, która miała chronić włości Zamoyskich. Zamość nazywany Padwą Północy, jest arcydziełem polskiego renesansu .Stare Miasto zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od Rynku Wielkiego przy którym stoi  ratusz z okazałymi schodami oraz niezwykle ciekawe, kolorowe ormiańskie kamienice z bogato zdobionymi  attykami i podcieniami. Przed ratuszem umieszczono płytę upamiętniającą wizytę J. Piłsudskiego. W drodze do bastionu VII, przechodzimy przez tonące w zieleni  urokliwe podwórka ,mijamy najstarszą w Polsce aptekę oraz dom w którym urodził się Marek Grechuta, o czym informowała tam wmurowana tablica. Bastion VII stanowi niezwykłe dzieło fortyfikacyjne. Twierdza na zlecenie J. Zamoyskiego została  zbudowana w latach 1579 – 1618, miała za zadanie bronić dostępu do miasta. Przylegające do twierdzy nadszańce powstały w latach 1825 – 1830.Były to wysokie dwukondygnacyjne murowane wały prowadzące wzdłuż zewnętrznych murów bastionów, wykorzystywane do ustawiania dział. W czasach pokoju pełniły rolę koszar wojskowych ,obecnie  mieści  się tutaj muzeum. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się przy synagodze. Obecnie po gruntowym remoncie w r. 2011, otwarto Centrum „Synagoga”  z Muzeum Żydów  Zamościa  i Okolic. Idąc dalej ,doszliśmy do Rynku Solnego gdzie zobaczyliśmy Krasnala Batiaryga – bohatera VI tomu Ksiąg Roztoczańskich Krasnali, kotwicę, która jest darem dla miasta od Polskiej Żeglugi Morskiej i pochodzi  ze statku  „Ziemia Zamojska oraz Akademię Zamojską. Obecnie mieści się w niej Liceum Ogólnokształcące ,Uczelnia  i Centrum Kształcenia Ustawicznego. Po historyczno-militarnych klimatach czyli zwiedzaniu dawnych fortyfikacji dotarliśmy do strzelnicy artyleryjskiej, która okazała się spełnieniem marzeń moich dzieci. Tradycyjne stroje, strzelanie z łuku, załadowanie armaty prochem, podpalenie i wystrzał, który słychać w całej okolicy sprawiły, że Zamość wyrył się im w pamięci jako jedno z najciekawszych miast naszej podróży. Pełni wrażeń, szczęśliwi i zmęczeni wróciliśmy do domu z pamiątkami dla najbliższych, dużym bagażem wiedzy i pięknymi zdjęciami. Projekt sfinansowany ze środków Fundacji PZU realizuje Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Społeczności Lokalnej „Olcha” . Celem projektu jest wzbogacenie wiedzy i umiejętności z edukacji kulturowej wśród uczniów Zespołu Placówek Oświatowych w Olesznie. Koordynatorem projektu jest  p. Mariola Kamińska. Opiekunowie: p. Andrzej Kowalczyk, p.Zdzisława Kowalczyk, p. Małgorzata Marcinkowska